«کاغان» منطقه رویایی پاکستان
مرز باریک واقعیت و خیال
شاید نام پاکستان به خاطر اتفاقات چند دهه اخیر و آشوب‌های منطقه‌ای، بیشتر یادآور جنگ و تراژدی باشد اما اگر لایه‌های ظاهری را کنار بزنیم با باطنی زیبا و بکر مواجه می‌شویم که چشم‌ها را می‌نوازد.
این کشور علاوه‌بر داشتن بازارهای قوی و رو به رشد در صنعت خرده‌فروشی، مکان‌های جذاب و دیدنی بسیاری دارد. دره کاغان از آن مدل شگفتی‌های بشری خاص قرارگرفته در این کشور است. شهرها و مکان‌های دیدنی پاکستان دارای قدمتی دوهزار و 500 ساله هستند و بیشتر بناهای موجود در آن که جنبه تاریخی دارند به دوران پیش از تولد مسیح بازمی‌گردند. مردم این کشور به دلیل آداب و رسوم و فرهنگ ویژه خود یکی از جاذبه‌های خاص برای بیشتر گردشگران جهانی هستند و آنها با سفر به این مناطق به تجاربی ارزشمند و مهم از تاریخی هندی و یونانی دست پیدا خواهند کرد.
یک ماجرای عاشقانه
کاغان دره‌ای خوش‌منظره در شمال پاکستان، ازجمله جاذبه‌هایی است که شبیه مناظر رویایی داستان‌های افسانه‌ای می‌ماند. براساس یک افسانه محلی، یک پرنس ایرانی در کنار دریاچه سیفول الملوک، دلباخته یک پرنسس افسانه‌ای می‌شود و از آنجا که یک غول را به‌عنوان رقیب خود می‌بیند، تصمیم می‌گیرد همراه پرنسس با هم فرار کنند. پس از فرار آنها، این دریاچه با اشک‌های غول ایجاد می‌شود. امروزه دره کاغان و دریاچه‌های زیبا و کریستالی آن به یک مقصد گردشگری محبوب گردشگران سراسر جهان تبدیل شده؛ به‌خصوص که آسمانی صاف برای تماشای ستارگان در شب دارد و شما پاکی طبیعت را به معنای واقعی حس خواهید کرد.
عبور رشته‌کوه هیمالیا، وجود دره‌ها و رودها و البته دریاچه‌های چشم‌نواز به این منطقه زیبایی‌های خاصی بخشیده و سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند. یکی از دیدنی‌های این منطقه هم دریاچه‌ای است که در قلب دره «کاغان» قرار گرفته است؛ دریاچه‌ای که نامش «آنسو» است و این تشابه اسمی باعث شد تا برای کشف راز و رمزهای آن کنجکاو شویم. برای دیدن دریاچه آنسو باید وسایل کوهنوردی‌تان را بردارید و ابتدا به دیدار دریاچه‌ای باشکوه دیگری به‌نام «سیف‌الملوک» بروید. از سیف‌الملوک تا آنسو حدود هشت ساعت مسیر کوهنوردی و پیاده‌روی پیش‌رویتان خواهد بود. دریاچه سیف‌الملوک یکی از زیباترین دریاچه‌های پاکستان است که در اطرافش کمپ‌های گردشگری قرار دارد. می‌توانید شب را در کنار دریاچه سیف‌الملوک بمانید و صبح خیلی زود سفرتان را به سمت کمپ «ملیکا پاربات» ادامه دهید. پس از کمی استراحت در این کمپ، به سمت دره کاغان بروید. سپس با بالا رفتن از تپه‌ای رفیع، می‌توانید دریاچه آنسو را ببینید.
داستان یک اکتشاف
در سال 1993 میلادی، یکی از خلبانان ارتش نیروی هوایی پاکستان مجبور شد در سقف پرواز کوتاه‌تری حرکت کند. در نتیجه این اقدام، او«آنسو» را دید و به مقر فرماندهی خود گزارش داد. نکته بسیار جالب این بود که حتی بومیان منطقه از حضور این دریاچه خبر نداشتند و تا به‌حال آن را ندیده بودند. با توجه به محل قرار گرفتن دریاچه، طی فصل‌های سرد سال امکان صعود بسیار دشوار است و گاهی غیرممکن می‌شود. در نتیجه کوهنوردان حرفه‌ای در ماه‌های بسیار گرم سال برای دیدن دریاچه آنسو سفر می‌کنند و گاهی در گزارش‌های کوهنوردی خودشان ذکر کرده‌اند حتی در این ماه‌های سال هم مه غلیظ اطراف دریاچه را پوشانده است. دریاچه آنسو در فصل‌های سرد سال پوشیده از برف و یخ می‌شود.
چرا آنسو؟
پاکستانی‌ها به زبان اردو سخن می‌گویند و «آنسو» در زبان اردو به معنای «اشک» است. از آنجا که سیمای کلی دریاچه آنسو شبیه یک اشک به نظر می‌رسد، پاکستانی‌ها نامش را «آنسو» گذاشته‌اند. اشکی که شفاف و زلال شده از دل زمین جوشیده و در میان کوه‌ها و دره‌هایی اسرارآمیز جای می‌گیرد. این منطقه با وجود زیبایی فراوان، کمتر از سوی بومی‌ها مورد احترام واقع می‌شود و در سال 2010 بخش توسعه و گردشگری سازمان ملل درباره زباله‌های رها شده در آب و اطراف این بنای تاریخی هشدار داد و اعلام کرد درصورت تداوم موضوع، شاید تا یک دهه دیگر جایی از این منطقه در جغرافیای پاکستان باقی نماند؛ آنچه در صورت وقوع، حسرت بزرگی برای میراث فرهنگی پاکستان و محیط زیست دنیا به وجود می‌آورد.
