مقاله
ما می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین عوامل توسعه یک شرکت، ارتباطی مستقیم با توانمندی‌های پرسنل آن سازمان دارد. اما چند سوال مطرح می‌شود؛ نخست آنکه مدیران شرکت‌ها و برندها در ایران تا چه اندازه به توسعه مهارت‌های نیروهای خود اهمیت می‌دهند و برای آن ارزش قائلند؟ و دوم آنکه شرکت‌های مطرح دنیا به چه میزان برای آموزش منابع انسانی خود سرما‌یه‌گذاری می‌کنند؟
متأسفانه عموم شرکت‌ها در ایران عدم توسعه‌‌یافتگی خود را بر گردن نیروهای خویش و توانایی‌های آنان می‌اندازند. به عنوان اولین گام در صرفه‌جویی‌های مالی به حذف بخش آموزش روی می‌آورند در حالی که باید به این نکته توجه داشت که حذف این بخش سبب عدم توسعه مهارت‌های فردی و گروهی، عدم هماهنگی میان واحدها، عدم هماهنگی بین استراتژی‌های سازمانی و عملکرد منابع انسانی، کاهش انگیزه و عدم آشنایی پرسنل با فناوری‌های جدید می‌شود.
شرکت‌های موفق دنیا همواره در تلاش هستند کارمندان خود را به‌عنوان باارزش‌ترین دارایی‌هایشان از لحاظ علمی به‌روز نگه دارند؛ به عنوان مثال:
- شرکت پاناسونیک دانشکده‌هایی در بعضی از کشورها برای تربیت منابع انسانی بومی خود دارد؛
- شرکت آمازون جایزه‌ای را به‌صورت سالیانه برای تجربیات کارکنان ایجاد کرده است تا تجربیات آنان مستندسازی و تسهیم شود؛
- شرکت بویینگ 100درصد هزینه‌های تحصیلی افراد را پرداخت می‌کند، چه با شغل فرد مرتبط باشد چه نباشد؛
- شرکت مک‌دونالد از سال 1961 دانشگاهی را ایجاد کرده که تاکنون 80هزار مدیر و کارمند در آنجا آموزش دیده‌اند؛
- در شرکت اینتل، هر فرد می‌تواند در سال در شش دوره آموزشی به‌صورت 100 درصد رایگان شرکت کند و همه هزینه‌های جانبی آموزش را نیز شرکت پرداخت می‌کند.
در ایران نیز برخی از شرکت‌ها به اهمیت مساله آموزش پی بردند و به درستی مسیر توسعه را در پیش گرفته‌اند. به‌عنوان مثال اتحادیه صنف پوشاک تهران در اردیبهشت‌ماه 99 تفاهم‌نامه‌ای در راستای همکاری‌های علمی، پژوهشی و آموزشی با جهاد دانشگاهی منعقد کرد تا بتواند با آموزش صحیح در رشد و بالندگی اعضای خود همراستا با علم روز دنیا سهیم باشد. افزایش اینگونه همکاری‌ها بین دانشگاه‌ها و مجموعه‌های صنفی و صنعتی می‌تواند خلأهای موجود در صنعت کشور عزیزمان را رفع کند.
آموزش خوب در شرکت‌ها و برندها باید منجر به افزایش رضایت و بهبود عملکرد کارکنان شود که اگر اینگونه نباشد، به احتمال قوی آموزش مناسبی صورت نپذیرفته است. این آموزش نامناسب به دلایل متعددی همچون محتوای نامرتبط، عدم توجه به نیازهای مخاطب، زمان‌بندی کم، استاد غیرمجرب و... انجام می‌گیرد.
به گزارش وب‌سایت LinkedIn Learning براساس تحقیقات به عمل آمده در سال 2018، 94درصد از کارمندان در صورت پیشرفت شغلی مدت بیشتری در یک شرکت خواهند ماند. با این حال، همین مطالعه نشان می‌دهد که بیشترین دلیل ترک کار توسط کارمندان به سبب دور شدن از فضای آموزشی و دانش روز است، چراکه زمان کافی برای رشد مهارت‌های خویش را ندارند.
در این پژوهش که حدود 4000 متخصص عضو نرم‌افزار لینکدین مورد ارزیابی قرار گرفتند، نتایج جالب توجهی به دست آمده است. از نتایج و آمار به دست آمده از این تحقیقات که با پرسشنامه‌ای در خصوص آموزش در محل کار تنظیم شده است، می‌توان اطلاعات مفیدی را به مدیران و کارفرمایان ارائه داد.
1- مهارت‌های نرم: آموزش مهارت‌های نرم اعم از مهارت‌های مردمی، اجتماعی، ارتباطی، ویژگی‌های شخصیتی و هویتی، نگرش‌ها، ویژگی‌های شغلی، هوش اجتماعی و هیجانی باید در اولویت نخست شرکت‌ها باشد. اینگونه مهارت‌ها سبب می‌شود تا کارمندان در محیط کار بهتر با یکدیگر تعامل برقرار کنند و به فعالیت بپردازند. نکته جالب توجه این است که روبات‌ها فاقد مهارت‌های نرم هستند.
2- نظرات کارمندان درخصوص آموزش:
68 درصد کارمندان ترجیح می‌دهند در محیط کار خود آموزش ببیند؛
58 درصد ترجیح می‌دهند سرعت آموزش همراستا با میزان یادگیری‌شان باشد؛
49 درصد از کارمندان هم ترجیح می‌دهند تا موضوعی که نیاز دارند را آموزش ببینند.
3- چالش صرف وقت در یادگیری:
بزرگ‌ترین چالش این نوع آموزش‌ها، توجیه پرسنل به اختصاص دادن زمان کافی برای یادگیری دانش و مهارتی جدید است. اما کارمندان نخست به آن دلیل که فرصت کافی ندارند حاضر به صرف وقت در محل کار خویش نیستند. ناگفته نماند که مدیران نیز خیلی علاقه‌ای به این موضوع ندارند. البته لازم به ذکر است که 94درصد از کارمندان در صورتی که آموزشهایی متناسب با شغل خویش دریافت کنند علاقه بیشتری به ماندن در آن شرکت دارند. بنابراین کیفیت آموزش‌ها در رضایت کارمندان و مدیران بسیار تأثیرگذار است.
4- نقش مدیران:
از آنجاکه مدیران نقشی اساسی در افزایش تعامل و انگیزه در کارکنان برای یادگیری دانش و مهارتی جدید دارند، باید با شناخت نیازهای آموزشی شرکت و پرسنل خویش از اساتید مجرب برای این آموزش‌ها استفاده کنند.
امید است تا این مقاله بتواند تلنگری بر دیدگاه کارفرمایان نسبت به نقش آموزش در پیشبرد اهداف اقتصادی و توسعه کسب و کارها باشد و بر این نکته باور داشته باشند که آموزش منابع انسانی به رشد و توسعه شرکت‌ها کمک شایان توجهی می‌کند اما با این شرط که مباحث آموزشی به درستی تدوین شود.
ساره سیاحی
پژوهشگر مد و پوشاک
