قبل از شیوع ویروس کرونا حاشیه سود صنعت FMCG (کالاهای تندمصرف)۱۸/۷درصد و در واقع به رکورد رشد ۱۸/۹درصد در سال 2007 نزدیک شده بود.
آخرین اطلاعات نشان می‌دهد این صنعت با یک رشد نسبتا زیاد حاشیه سود مناسبی را در دوران کرونا تجربه کرده است. در واقع ایجاد یک استاندارد مناسب و تولیدات مورد توجه عموم به چنین صنایعی امکان رشد اقتصادی بیشتر در دوران شیوع ویروس کرونا را داد. با این حال شیوع ویروس کرونا، عادات خرید مردم را تغییر داده و مدام صنایع نوظهوری را شکل داده است. تغییر طولانی‌مدت و تمایل به سمت کانال‌های آنلاین تسریع شده و با افزایش 35درصدی فروش آنلاین موادغذایی در نیمه اول امسال، جهت‌گیری جدید مشتریان به خوبی عیان شد. در چین بازار FMCG به‌ویژه در سال گذشته رونق داشت. صنعت غذا و نوشیدنی در چین با دو برند حاضر در ۵۰ رده ابتدایی صنعت FMCG رشد قابل توجه خودش را نشان داد؛ به‌خصوص اینکه برندهای غذایی در چین در زمینه تولید مواد آلی هم موفق عمل کردند.
گسترش مداوم طبقه متوسط چینی، ادامه سرمایه‌گذاری در زمینه نوآوری‌های محصول جدید در این بخش و مشاركت‌هایی با مدل‌های تجاری در حال ظهور برای جذب مشتریان جدید، همگی نقشی اساسی در ظهور برندهای جدید در عرصه FMCG داشته‌اند. با وجود شیوع ویروس کرونا، اساسا پویایی در این صنعت به چشم می‌خورد و در بلندمدت سود زیادی را نصیب صاحبان و دست‌اندرکاران خرده‌فروشی کرده است. سرمایه‌گذاری مداوم در دنیای مجازی و درک نیازها و رفتار خرید مصرف‌کنندگان برای پیشرفت در این زمینه در دنیای پساکرونا ضروری جلوه می‌کند. درحالی که برندها به ساده‌سازی مفاهیم کسب‌وکار و رشد خودشان در کنار ادغام انتخابی ادامه دادند، سطح متوسطی از ادغام وجود داشت. تعداد معاملات ۱۳ درصد و ارزش معاملات ۴۰درصد کاهش یافت و به ۴۵میلیارددلار رسید که پایین‌ترین سطح از سال 2011 است. در آسیا، برندهای ژاپنی با سرمایه‌گذاری مناسب در صنعت لوازم خانگی بیشترین سود را داشتند و به اصطلاح قاره خودشان را بالا کشیدند. غول‌های لبنی چینی با سرمایه‌گذاری موفق در زمینه‌های مختلف توانایی‌های بازار منطقه‌ای خود را بیشتر کردند. نسبت به رده‌بندی سال 2018 در زمینه برترین برندهای حوزه FMCG فقط پنج شرکت تغییرات چشمگیری را تجربه کرده‌اند. سال گذشته سه نام جدید به این فهرست اضافه شدند. برندهای حامی تولید محصولات جدید در غیاب برندهای بزرگ همیشگی توجهات را جلب کردند.
غوغای کالاهای تندمصرف
کالاهای تندمصرف را کالاهایی می‌دانند که با سرعت بیشتری فروخته می‌شوند و قیمت فروش آنها نسبتا پایین است. نوشیدنی‌ها، مواد شوینده، مکمل‌های غذایی و سایر محصولاتی که در داروخانه‌ها بدون نسخه عرضه می‌شوند، برخی از اسباب‌بازی‌ها و محصولات غذایی بسیاری از رستوران‌ها، نمونه‌هایی از کالاهای تندمصرف هستند. معمولاً اما نه همیشه حاشیه سود فروش محصولات تندمصرف به نسبت سایر محصولات، خیلی زیاد نیست و سود تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان، از حجم بالای فروش تامین می‌شود.
امروزه ظهور تکنولوژی الکترونیک و محصولاتی نظیر موبایل‌ها، پخش‌‌کننده‌های MP3، دوربین‌های دیجیتال و… مجموعه‌های جدیدی را به حوزه کالاهای تندمصرف افزوده که گاهی از آنها با همان عنوان FMCG و گاهی به‌طور خاص از آنها تحت عنوان «کالاهای الکترونیکی تندمصرف» نام برده می‌شود. همان‌طور که اشاره شد، مهم‌ترین عامل مهم در تعیین تندمصرف بودن محصولات، سرعت فروخته شدن است. در بازاریابی اصطلاحی به نام Shelf Life وجود دارد که شاید بتوان آن را به «عمر فروشگاهی محصول» ترجمه کرد. تفاوت «عمر فروشگاهی محصول» و «عمر محصول» و «عمر مصرف» کاملاً مشخص است؛ عمر فروشگاهی یک روزنامه، همان‌طور که از نامش پیداست، یک روز است. عمر مصرف آن، شاید نیم‌ساعت یا یک ساعت باشد اما عمر آن به‌عنوان محصول، ممکن است دو یا چند روز باشد. بسیاری از مشتریان، روزنامه‌ها را بلافاصله پس از خرید دور نمی‌اندازند. بلکه چند روزی روی میز خانه یا محل کارشان می‌ماند و دیگران هم آن را نگاه می‌کنند. طبیعی است که کوتاه بودن عمر فروشگاهی محصول، گردش سریع کالا در انبار، درگیری ذهنی کمتر مشتری با کالا در هنگام خرید، شبکه‌های گسترده توزیع و تعداد دفعات بالای نیاز به خرید کالا، از جمله ویژگی‌ها و تبعات تندمصرف بودن یک کالا محسوب می‌شوند. متخصصان بازاریابی، صنعت کالاهای تندمصرف (FMCG) را یکی از بی‌وفاترین صنایع به لحاظ وفاداری مشتریان می‌دانند. اثبات این ادعا هم سخت نیست. کافی است تلویزیون را روشن و پیام‌های بازرگانی را مشاهده کنید. برخی برندها شیوه بهتری نسبت به روش‌های مرسوم انتخاب کرده و به دنبال ابزاری مانند باشگاه مشتریان، کلوپ هواداران و مواردی از این دست می‌روند؛ بدون آنکه نه خودشان و نه پیمانکار دید درستی نسبت به سناریوهای وفادارسازی داشته باشند. تصور اینکه جایی باشد تا کاربر وارد شود و مطلبی ارسال یا نظری را اعلام کند و سپس امتیازی بگیرد و در نهایت آن امتیاز منجر به دریافت جایزه‌ای شود، سبب می‌شود برندهای بزرگ هزینه‌های سرسام‌آوری را صرف این مکانیسم‌ها کنند و البته تجربه نشان داده نتیجه غیر موثر بودن عملکرد خود را در کمتر از یک سال خواهند دید!
منبع: INSIDEFMCG.COM.AU
