برندهایی که به زندگی، زندگی می‌بخشند

برند در حال رشد «فارفچ» درحال ایجاد پلی بین فرهنگ مد و تکنولوژی است. بر همین اساس، این برند از راه‌حل‌های مبتنی‌بر پایداری استفاده می‌کند و به‌طور مداوم راه‌های جدید برای ایجاد یک تجربه مشتری هماهنگ با نوآوری روز را امتحان می‌کند.

«کرم آتسوی»، معاون تجاری این برند درمورد استراتژی‌های نوآوری این پلتفرم برای سال 2023 صحبت کرد.

با اعلام چندین همکاری استراتژیک کلیدی با برندهای پیشروی بین‌المللی ازجمله «فراگامو»، تحول این برند شروع شد. لحظه مهم دیگر، همکاری با شریک ژاپنی بود. این روزها مردم بیشتر از قبل لباس می‌‌‌خرند و کمتر آنها را می‌‌‌پوشند. در هر ثانیه، معادل یک کامیون پر زباله، پارچه دور ریخته یا سوزانده می‌شود. به همین دلیل، نگرانی طرفداران مد، به‌ویژه جوان‌‌‌ترها درمورد اثر این صنعت بر محیط‌‌زیست، رو به افزایش است. به‌طورکلی، صنعت مد و لباس توانایی اجرای رویدادهایی را دارد که می‌توانند جامعه را شکل دهند و بر عادت‌‌‌های خرید مصرف‌کنندگان تأثیر بگذارند اما چیزی که گاهی فراموش می‌شود، اثر مصرف‌کنندگان معمولی بر این صنعت است. تقاضای مصرف‌کننده هر آنچه را لازم است به این صنعت دیکته می‌کند و درحال‌حاضر، تقاضا برای اقدامات پایدار در حال افزایش است.

در نظرسنجی گروه «مک‌‌‌کینزی» در ابتدای شیوع کرونا، ۶۷ ‌درصد پاسخ‌‌‌دهنده‌‌‌ها استفاده از مواد پایدار را یک فاکتور مهم برای خرید می‌‌‌دانستند؛ بنابراین، مصرف‌کننده‌‌‌ها صنعت مد را به سمتی می‌‌‌برند که اثرگذاری آن بر محیط‌‌زیست اهمیت داشته باشد. نه‌‌تنها تقاضا برای پایداری بالاست، بلکه بحث‌‌‌های حول این موضوع هم زیاد شده است. برندها باید عملیات خود را مورد بازنگری قرار دهند تا تصویر درستی ایجاد کنند؛ بنابراین برندهای مد و لباس موظف‌اند به‌دنبال اقدامات جدی‌‌‌تری در راستای پایداری باشند؛ فرآیندی که فراتر از وجهه برند و کمپین‌‌‌سازی است. قبل از اینکه بررسی کنیم، این صنعت چگونه از پایداری استقبال می‌کند، ابتدا باید دقیقا بدانیم پایداری در صنعت مد به چه معناست. در این فضا، پایداری یعنی تولید و مصرف لباس‌‌‌ها به شیوه‌‌‌ای «پایدار» که حامی محیط‌زیست باشد.

تأکید ویژه

برای صنعتی که سال‌ها عملیاتی پر از ضایعات و آثار زیست‌محیطی منفی داشته، این یک تحول بزرگ محسوب می‌شود. صنعت مد و لباس، عامل انتشار بیش از ۱۰ ‌درصد دی‌اکسید کربن جهان است و یک‌پنجم از ۳۰۰ میلیون تن پلاستیکی را که هر سال تولید می‌شود به خود اختصاص می‌دهد؛ بنابراین، به‌طور طبیعی استقبال از فعالیت‌‌‌های پایداری، مبارزه‌ای برای این صنعت است. در سال ۲۰۲۳، واکنش به فست فشن به‌عنوان بخشی از یک حرکت به‌سمت مدل‌‌‌های کسب‌و‌کار «چرخشی» همچنان ادامه خواهد داشت؛ به‌طوری‌که قرار است آیتم‌‌‌های کمتری تولید شوند و درآمدزایی بیشتری از بازیافت، فروش مجدد و طرح‌‌‌های کرایه‌‌‌ای صورت بگیرد. بسیاری از برندها خدمات تعمیراتی خود را ارتقا خواهند داد تا مشتریان را تشویق کنند به جای دور انداختن لباس‌‌‌ها، قسمت‌‌‌های آسیب‌‌‌دیده آنها را ترمیم کنند. ال‌وی ام‌اچ که بزرگ‌ترین گروه مد و لباس لوکس دنیاست به سهامداران خود وعده داده امسال طرح خدمات تعمیر جدیدی را معرفی کند. پلتفرم جدید فروش مجدد «هوگو باس»، به‌زودی توسعه خواهد یافت و گزینه‌‌‌هایی برای تعمیر آیتم‌‌‌ها اضافه می‌شود. «تامی هیلفیگر» هم می‌‌‌خواهد پیشنهاد‌‌‌های خود را برای تعمیر لباس افزایش دهد. بسیاری از طراحان ازجمله آرک تریکس، باربر، گانی، پاتاگونیا و یونیکلو از قبل هم برنامه‌‌‌هایی در این زمینه داشتند.

«پاتاگونیا» نه‌تنها از مواد پایدار در تولید لباس‌‌‌های خود استفاده می‌کند، بلکه به مشتریانش در تعمیر لباس‌‌‌ها به جای تشویق آنها به خرید آیتم‌‌‌های جدید کمک می‌کند. کرونا به تقویت این روند کمک کرد. لارا جانسون، مدیر کسب‌وکاری که تعمیرات حرفه‌‌‌ای لباس انجام می‌دهد، می‌‌‌گوید: «همه ما در کمدهای‌مان لباس‌‌‌هایی داریم که سال‌ها مانده‌‌‌اند و به یک تعمیر جزئی نیاز دارند و دل‌مان نمی‌‌‌آید دورشان بیندازیم. قرنطینه به افراد زمان داد تا واقعاً به این موضوع توجه کنند.» مثل هنر سنتی «کینتسوگی» ژاپن که تکه‌‌‌های سفال را با پودر طلا پر می‌کنند، برند تحت مالکیت او، خرابی‌‌‌های لباس را به یک ویژگی مهم تبدیل کرده است. بلوزهای پشمی که نخ‌‌‌کش شده‌‌‌اند با گلدوزی‌‌‌های زیبا تعمیر می‌‌‌شوند، جین‌‌‌های اسکینی به مدل‌‌‌های شیک‌‌‌تر و گشادتر مطابق مد روز تبدیل می‌‌‌شوند و به سرآستین پیراهن‌‌‌ها مروارید اضافه می‌شود تا جلوه بیشتری به آنها بدهد.

سرمایه‌گذاران خطرپذیر هم پول‌‌‌های‌شان را به‌سمت تعمیر لباس آورده‌‌‌اند. در سال ۲۰۲۲، اپلیکیشن «سوجو» واقع در لندن که هماهنگی راننده‌‌‌ها را برای انتقال لباس‌‌‌ها بین خیاط‌‌‌ها و مشتریان انجام می‌دهد، ۲/۲ میلیون دلار تأمین سرمایه کرد. هر آیتمی در پایان چرخه عمرش می‌تواند به خیریه اهدا شود یا هدف استفاده‌‌‌اش تغییر کند یا بازیافت شود اما بیشتر لباس‌‌‌ها دور ریخته می‌‌‌شوند.

«هانسا» در تونس بزرگ شده است؛ جایی که مثل بسیاری از کشورهای آفریقایی دیگر، لباس‌‌‌هایی که از کشورهای اروپایی وارد می‌‌‌شوند، بعد از استفاده دور انداخته می‌‌‌شوند و آسیب‌‌‌های زیست‌محیطی زیادی ایجاد می‌کنند. آنها اخیراً همکاری با «زالاندو»، بزرگ‌ترین خرده‌‌‌فروشی لباس اروپا را شروع کرده‌‌‌اند. زالاندو اخیراً اعلام کرده می‌‌‌خواهد عمر حداقل ۵۰میلیون محصول را از طریق فروش مجدد و استفاده مجدد لباس‌‌‌ها در سال ۲۰۲۳ افزایش دهد. یک پلتفرم دیگر به نام «ریستوری‌» که با فروشگاه‌‌‌های بزرگ سلفریجز و هاروی نیکلاس در لندن و بوتیک آنلاین فارفچ همکاری می‌کند، توانسته ۸/۴ میلیون دلار تأمین سرمایه کند. تأکید بیشتر بر تعمیر و استفاده مجدد از لباس به این معنا نیست که فست‌فشن خیلی زود بازار را قبضه خواهد کرد. یک تحقیق نشان می‌دهد ارزش این صنعت تا سال ۲۰۳۰ به ۲۰۰ میلیارد دلار می‌‌‌رسد؛ رقمی که در ۲۰۲۰ تقریبا ۶۹ میلیارد دلار بود.

منبع: Imagesretailme.com