«فوردیز» برای همه روزها
در دنیای پررقابت امروز، برندهایی موفق هستند که خلاقیت‌های‌شان را برای منافع عمومی به کار ببرند.
شاید بتوان تعریف واقعی از این جمله بالا را در نام یک برند جست‌وجو کرد؛ نام کمتر شناخته‌شده «فوردیز» (For Days).
«کریستی کیلور»، مؤسس و مدیر ارشد این برند است؛ برندی که در واقع شرکت تولید لباس بدون ضایعات مبتنی بر یک سیستم حلقه بسته است. این یعنی همه‌چیز بازیافت و مجدداً استفاده می‌شود؛ در نتیجه هیچ چیزی دور ریخته نمی‌شود. وقتی مشتری حس می‌کند لباس دیگر مناسبش نیست، می‌تواند از طریق برنامه معاوضه شرکت، آن را مرجوع کند. مشتریان حتی می‌‌توانند لباس‌های قدیمی را که از سایر برندها خریده‌اند به «فوردیز» بفرستند؛ مثل یک لنگه جوراب یا یک تی‌شرت پاره که قابل فروش یا اهدا به خیریه نیستند. شرکت دوباره از پارچه‌های‌شان استفاده می‌کند.
انقلاب بزرگ
«کریستی» ۱۵ سال است که در صنعت مد فعالیت می‌کند. خودش می‌گوید در برند «گپ» (Gap) راه را یاد گرفته است. او می‌افزاید: «پنج سال در همه سمت‌های کارآفرینی کار کردم؛ از توسعه محصول گرفته تا طراحی، بازاریابی و استراتژی. مدتی در زنجیره تأمین شرکت بودم. آنجا اهمیت و تأثیر صنعت پوشاک بر مردم و سیاره زمین را درک کردم و چشم‌هایم به روی حقایق باز شد؛ در هر جای دنیا از فیلیپین گرفته تا چین و ویتنام. با خودم گفتم این صنعت می‌تواند تحول بسیاری ایجاد کند. به صنعت مد به‌عنوان ابزاری برای تأثیرگذاری نگاه کردم. حس می‌کردم در آینده حضور دارم.»
او که به «مد پایدار» علاقه خاصی دارد، قبل از «فوردیز» شرکت «مایت» را تأسیس کرد که به گفته خودش، تلفیقی از محصولات لوکس و محیط‌زیست پایدار بود. پس از اینکه از تأثیرات مخرب این صنعت بر محیط‌زیست آگاه شد، تصمیم گرفت مدل تولید پوشاک جدیدی طراحی کند که آسیب به کره زمین را به حداقل برساند. ایده «فوردیز» از همین جا شکل گرفت. «کریستی کیلور» ادامه داد: «مردم معمولاً فکر می‌کنند هر محصولی که مبتنی بر پایداری و دوستدار محیط‌زیست باشد، زشت و بدترکیب است و در حراجی‌ها پیدا می‌شود. با خودم گفتم این باید در آینده تغییر کند. در «مایت» سعی کردم این ذهنیت را از طریق زیبایی‌شناسی تغییر دهم. می‌خواستم به دنیا نشان دهم پایداری و تأثیر آن می‌تواند زیبا باشد.» این برند به جای عرضه محصولات خود در حراجی‌ها، آنها را در فروشگاه‌های لوکسی مثل «بارنیز» به فروش گذاشت اما هنوز مشکلاتی وجود داشت. مثلاً تعداد مرجوعی‌ها بسیار زیاد بود. کیلور متوجه شد کل این صنعت مشکل دارد و مشکل بزرگ، ضایعات است. او افزود: «ما سالانه ۸۵ درصد پارچه‌ها را دور می‌ریزیم. چرا باید این‌طور باشد؟» کیلور شروع به تحقیق درباره بازیافت و اقتصاد چرخشی کرد که در صنعت کشاورزی بسیار جواب داده بود اما خودش می‌گوید به‌کارگیری آن در صنعت مد سخت‌تر بود. کیلور تأکید کرد: «ما کلی مواد خام زیبا داریم که سر از سطل‌های زباله درمی‌آورند. آیا راهی برای بازیافت آنها هست؟ چطور مشتریان را به این رویه جدید تشویق کنیم؟» او معتقد است؛ این روزها، مالکیت ما (به‌عنوان مشتری) نسبت‌به بسیاری از دارایی‌های‌مان تغییر کرده، مخصوصاً لباس. دیگر لازم نیست تا ابد مالک وسایل‌مان باشیم. لباس‌ها در اتاق‌های‌مان انبار می‌شوند و راحت شدن از شر آنها، آسان نیست. کریستی کیلور در ادامه تاکید می‌کند: «بله! می‌توانی چیزهای در حد نو را بفروشی اما بخش زیادی از لباس‌های کمد ما، آن‌قدر کهنه‌اند که قابل فروش نیستند. برای همین، روی هم انبار می‌شوند. با خودم گفتم از همین‌جا باید شروع کنم.»
تولد «فوردیز»
به این ترتیب، ایده «فوردیز» شکل گرفت. آنها اولین کسانی بودند که سیستم حلقه بسته را در این صنعت به کار می‌بردند. هیچ شرکتی نبود که بخواهد کپی‌برداری کند. باید برای حمایت از این فرآیند، همه‌چیز را خودشان می‌ساختند. یعنی طراحی محصول به پایدارترین شکل ممکن، ایجاد تجربه‌ای برای مشتری که این رویه را آسان کند، ایجاد زیرساخت‌هایی برای دریافت لباس‌ها و تبدیل آن به بهترین محصول ممکن و انجام همه این کارها به شکلی که برای مشتری مقرون‌به‌صرفه باشد. در میان همه این تلاش‌ها، ناگهان کرونا دنیا را در برگرفت. خانم مدیر افزود: «وقتی ترس و نگرانی درباره سلامتی و امنیت، دنیا را فرامی‌گیرد، باید به اولویت‌هایت فکر کنی و تصور می‌کنم پایداری برای خیلی از مردم، اهمیت پیدا کرد. این یک روزنه امید بود. به‌علاوه، همه ما خانه‌نشین شده‌ایم و دائم چیزهایی را که در اتاق‌مان داریم، می‌بینیم. از خودمان می‌پرسیم این همه وسیله چیست؟»
توصیه کریستی کیلور به کارآفرینانی که می‌خواهند وارد صنعت مد پایدار شوند، این است که درباره طراحی و انتخاب مواد و تأمین‌کنندگان، به‌خوبی فکر کنند. به باور او، هیچ نتیجه کاملی وجود ندارد پس باید از خود فرآیند لذت ببریم و بدانیم پیشرفت، یک اتفاق دائمی است. او می‌گوید: «قسمت موردعلاقه من، پیدا کردن راه‌حل برای مشکلات است و فکر کردن به آینده. وقتی خودت رئیس خودت هستی، اولین کسی هستی که می‌آیی و آخرین کسی هستی که می‌روی و همه مشکلات، اول از همه روی دوش خودت است، پس باید بگویم کارآفرینی با خودش مسئولیت می‌آورد. فرصت ورود به یک حوزه جدید و خارج از چارچوب فکر کردن و خلق کردن، یک موهبت است.» او ادامه می‌دهد: «راز یک کارآفرین موفق، داشتن یک چشم‌انداز موفق و پایبندی به آن است.» به باور این زن موفق، یک کارآفرین باید بداند مسیر رسیدن به چشم‌انداز، آن چیزی نیست که انتظارش را داشتی. او معتقد است یک کارآفرین باید برگشت‌پذیر و جسور باشد و اگر لازم بود، از دیگران توصیه و کمک بخواهد که به نظرش، این برای کارآفرینان زن، بسیار مشکل است. کریستی کیلور با این جملات به اظهاراتش پایان می‌دهد: «یک شبکه ارتباطی حمایتگر قدرتمند برای خودتان بسازید چون یک روز به آن نیاز پیدا خواهید کرد. از اتکا به حامیان نترسید».
منبع: FashionUnited
